Rozpad to słowo-klucz dla określenia badań prof. Francesco Giacosy z Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach. W rzeczywistości większość cząstek elementarnych, jak również wiele jąder, atomów i cząsteczek nie jest stabilna, lecz przekształca się w coś innego. Zrozumienie tego zjawiska dotyczy jednego z najbardziej rozpowszechnionych procesów w naturze. Niektóre cząstki rozpadają się niezwykle szybko, nawet szybciej niż w milion milionów sekundy. Z kolei rozpad niektórych jąder może trwać niezwykle długo, nawet znacznie dłużej niż czas życia naszego Wszechświata. Jest więc niezwykle interesujące, że podobny opis można zastosować do tak różnych skal czasowych.

Prof. Francesco Giacosa bada rozpady w dwóch głównych kontekstach. Z jednej strony zajmuje się ogólnymi własnościami rozpadu, w tym jego związkiem z podstawami mechaniki kwantowej: w rzeczywistości sam Schrödinger użył rozpadu atomu, aby ustanowić ramy dla swojego słynnego (i szczęśliwie tylko idealnego) eksperymentu z „kotem Schrödingera”. Wielokrotne pomiary niestabilnego stanu mogą również powodować osobliwe zjawisko zwane kwantowym efektem Zenona, na cześć greckiego filozofa Zenona z Elei, który stwierdził, że zmiana jest złudzeniem: niestabilna cząstka lub atom może zostać zamrożona w swoim początkowym niestabilnym stanie. Zjawisko to czasami nazywane jest "zaglądaniem do garnka, który nigdy się nie gotuje" („a watched pot never boils”). Innym ciekawym pytaniem jest, do jakiego stopnia niestabilna cząstka zachowuje pamięć momentu, w którym powstała.
Z drugiej strony prof. Giacosa wykorzystuje badanie rozpadów w sferze cząstek elementarnych. W tym przypadku koncentruje się na pewnych cząstkach zwanych mezonami, aby zbadać ich wewnętrzną strukturę, czyli zrozumieć, czy są one zbudowane z kwarka i antykwarka, bądź z czegoś innego. Kwarki (elementarne obiekty tworzące jądro atomu wodoru) nie mogą być bezpośrednio mierzone w uczelnianych detektorach. Dlatego badanie rozpadów cząstek zawierających kwarki jest niezbędnym narzędziem do ich zrozumienia.

W zespole Pana Profesora są naukowcy z Włoch, Indii, Azerbejdżanu, Holandii, i oczywiście z Polski.