Part 53: Malarstwo XIX w. – polska kolonia artystyczna w Rzymie
Part 52: Polsko – włoskie badania nad strukturą i funkcją korony białkowej na styku nanocząstek
Zespół badawczy pod kierunkiem prof. Barbary Jachimskiej z Instytutu Katalizy i Fizykochemii Powierzchni im. Jerzego Habera Polskiej Akademii Nauk w Krakowie, wraz z zespołem badawczym kierowanym przez prof. Andrea Salis z Wydziału Nauk Chemicznych i Geologicznych, Uniwersytetu w Cagliari we Włoszech w ramach projektu Canaletto prowadzi interesujące badania nad strukturą i funkcją korony białkowej na styku nanocząstek.
Sygnatura korony białkowej w zależności od rodzaju nanonośnika wskazuje na jego różnorodność i złożoność oraz utrudnia przewidywanie jego ostatecznego działania. Poprzez zdefiniowanie ról poszczególnych białek możliwe jest zidentyfikowanie konkretnych białek odpowiedzialnych za szlaki biologiczne nanonośników. Dotychczas przyjmowano, że dominujące ilościowo białka lub białka o dedykowanych funkcjach biologicznych mają istotny wpływ na osiągnięcie celu molekularnego. Zrozumienie, które białka znajdują się w koronie białkowej definiują szlak nanocząstek jest krytyczne dla odpowiedniego zaprojektowania docelowych nanonośników.
Zrozumienie mechanizmu powstawania korony białkowej w różnych nanosystemach ma zatem fundamentalne znaczenie dla kontrolowania tego zjawiska za pomocą odpowiedniej strategii. Białka tworzące koronę białkową można sklasyfikować jako opsoniny i dysopsoniny. Pierwsza grupa sprzyja szybkiemu usuwaniu nanocząsteczek z krwi, podczas gdy druga wydłuża ich krążenie.
Projekt ten bada, jak różne rodzaje nanocząstek i jak funkcjonalizacja powierzchni nośnika może wydłużyć okres półtrwania nanocząsteczek poprzez selektywne powinowactwo do białek dysopsoniny.
Zarówno polska, jak i włoska grupa badawcza pracuje nad formowaniem korony białkowej w systemach dostarczania odpowiednio dla układów dendrymerowych i mezoporowatych nanocząstek krzemionkowych.
Badania te znacząco przyczyniają się do zrozumienia mechanizmu adsorpcji biomolekuł na różnego rodzaju powierzchniach, umożliwiając opracowanie nowej metodologii syntezy struktur molekularnych ściśle związanych z tworzeniem zaawansowanych materiałów funkcjonalnych.
Podjęta współpraca badawcza umożliwia wymianę studentów pomiędzy oboma laboratoriami, ułatwia poznanie nowych protokołów eksperymentalnych, przyczynia się do wymiany doświadczeń z zakresu biofizyki i chemii powierzchni oraz zaowocuje ciekawymi publikacjami. Rozpoczyna współpracę naukową i pomoże przygotować kolejne projekty badawcze mające na celu optymalizację właściwości fizykochemicznych koloidalnych nanonośników pod kątem ich zastosowania w nanomedycynie.
Part 51: W poszukiwaniu śladów włoskiego dyplomaty, konsula w Wolnym Mieście Gdańsku
O Aldo Coradello, włoskim dyplomacie z okresu wojennego, niewiele wiadomo. W 1937 roku Aldo Coradello został oddelegowany do Gdańska, po śmierci konsula, czasowo, przejął jego obowiązki, które pełnił do 1943 roku. Coradello pomagał swoim polskim przyjaciołom i znajomym wydawał im dokumenty, które umożliwiały bezpieczne opuszczenie kraju. Wywoził również listy, gdyż chciał ułatwić wymianę korespondencji pomiędzy osobami, które nie przebywały już na terenie Polski. Takie świadome wprowadzanie Niemców w błąd oraz jawna postawa antyniemiecka sprawiły, że zwrócił na siebie uwagę gestapo. Zwierzchnicy Coradelliego w ramach środka wychowawczego postanowili przenieść regenta do Saarbrucken. Także tam Coradello nie uniknął problemów. Został wraz z żoną na krótko aresztowany. Zrobiono to po to, by dać mu lekcję, aby zaprzestał okazywać niechęć władzom niemieckim. Pomimo to, jego poglądy polityczne nie uległy zmianie, co nie podobało się to wielu kolegom Alda, którzy według Włocha, współpracowali z Niemcami. Z tej przyczyny ponownie go aresztowano. Po wyczerpującym pobycie w izolacji, gdzie poddawany był torturom, został 12 czerwca 1944 roku przewieziony do obozu koncentracyjnego w Stutthofie. Jedyny ślad w języku polskim, jaki po nim pozostał, to niewielka książeczka dotycząca jego zeznań z pobytu w tym obozie koncentracyjnym pt. “Co się działo w Stutthofie”. We włoskich dokumentach nazwisko Coradello występuję jedynie w sprawozdaniu udostępnionym przez Ministerstwa Spraw Zagranicznych z 1975 roku Testi e documenti sulla politica esterna dell’Italia. Włoch widnieje tam na liście osób, które rzeczywiście reprezentowały rząd włoski poza granicami państwa. W Archiwum Narodowym w Rzymie hasło „Coradello” w ogóle nie występuje, podobnie jak na oficjalnej stronie internetowej Ministero dei beni e delle attività culturali e del turismo. Obecnie ślady dyplomaty bada dr Anna Szwarc-Zając, badaczka zajmująca się zagadnieniami genologicznymi, w szczególności literaturą lagrową, wraz z jej włoskimi i polskimi kontekstami autobiograficznymi. W 2016 roku badaczka otworzyła Centrum Kultury („Centro Socio-Culturale Polifunzionale di Casella”) we włoskim mieście Casella (Genua). Od kwietnia 2021 roku zasiada w zarządzie instytutu badawczego Istituto di studi storici Gaetano Salvemini w Turynie. W roku 2014 przetłumaczyła na język włoski i koordynowała wystawę "La grande retata. Settembre 1942”, która wielokrotnie była eksponowana we włoskich muzeach. Publikuje w czasopismach polskich: „Literaturoznawstwo”, „Zagłada Żydów. Studia i Materiały”, „Dociekania”, „Miasteczko Poznań”, a także w tomie wierszy „Pokłosie” oraz włoskich: „QOL”, „Instituto Lingue per la storia della Resistenza e dell'eta contemporanea”, „Storia e Memoria”. Zdobyła w 2021 roku III miejsce w konkursie “Polak roku we Włoszech i na Świecie” w kategorii: “Działalność naukowa”. Jest także redaktorką włoskiego czasopisma “Freeebrei”.
